نان لواش چیست؟
نان لواش از نان‌های سنتی کهن ایرانیان است و با نام‌های لَواش، لِواش و لَباش شناخته می‌شود. این نان در واقع نوعی نان نرم، تخت، نازک و تردی به ضخامت حدود سه میلیمتر است.
از مخلوط آرد، آب، نمک و خمیر فطیر یا خمیر «کم ورآمده» پخته می‌شود. گاهی اوقات روی این نان کنجد یا خشخاش هم می‌باشند. همچنین به این نان را نان تنوری هم می‌گویند. نانی را که از همان خمیر ساخته شده ولی بسیار نازک باشد، نان خانگی می‌نامند که پس از پخت بسیار نازک است.
در سراسر دنیا انواع مختلف نان لواش تهیه و پخت می‌شود. اما نان لواش اصلی، بسیار نازک می‌باشد. این نان تا زمانی که نرم است، شبیه به تورتیلا است و معمولاً بیشتر افراد نان لواش تازه و نرم را دوست دارند.
اما این نان با قرار گرفتن در جریان هوا سریع خشک و سفت می‌شود. نان لواش خشک نیز در برخی از مراسم‌های مذهبی مانند مراسم شکرگزاری مسیحیان ارتودوکس استفاده می‌شود. مزیت نان خشک لواش در این است که برای مدت طولانی می‌توان نگهداری کرد.
نان لواش نانی است که به دلیل تازگی، نرمی، لطافت، طعم مطبوع و ارزش غذایی برای هر سه وعده غذایی مناسب است. این نان بسیار مغذی است و به علت فرایند پیشرفته تولید و تخمیر کامل، قابلیت هضم راحتی دارد و در معده ایجاد ترشی نمی‌کند.
این نان را در ایران لواش و در جمهوری ارمنستان لاواش می‌نامند. در گرجستان آن را «سومخوری لواشی» یعنی لواش ارمنی می‌خوانند.
دربارهٔ ریشه و اصلیت آن، دانشنامهٔ خوراک کلیمی می‌نویسد که اصل آن از خاورمیانه از ایران بوده‌است. برخی اصل آن را سومری دانسته‌اند.
این نان به جهت اینکه دارای تهیه و دستور پخت ساده ای است، از زمان های بسیار قدیم در منطقه مدیترانه شرقی، ایران و دیگر مناطق زرد پوست نشین به شکل گسترده مورد مصرف قرار می گرفته است. اما بر اساس دانشنامهٔ خوراک کلیمی، ریشه این نان از خاورمیانه و ایران بوده است.